Gelezen...

Achter op een auto:

'Als ik in een Mercedes wil rijden, bel ik wel een taxi.'

Storm na de stilte

Blogde ik begin augustus nog dat het zo rustig was op het werk? Vergeet het maar weer! Intussen drie weken vakantie gehad, en bijna drie weken weer aan het werk, maar die laatste drie weken hebben me de rest allang weer doen vergeten!

Een overvolle mailbox was mijn deel. En een collega die een aantal spoedklussen voor me had, waardoor de overvolle mailbox nog voller werd omdat ik daar nog niet aan toe kwam. Aan het eind van de eerste week had ik behalve een overstromende mailbox ook een overstromend hoofd en sloeg de stress toe... Gelukkig was daar het weekend...

Maar de maandag kwam weer snel en hoewel ik eindelijk een deel van de mailberg kon weglezen, bleef het me dwars zitten. Op woensdag en donderdag waren de dagen volgepland voor een project-eindcontrole, en dus had ik na twee weken werken nog steeds een volle mailbox. Maar gelukkig, het is elk week wel een keer weekend.

Afgelopen maandag, eindelijk, kon ik overzicht creëren in mijn mailbox, mijn to-do lijst en, nog veel belangrijker, in mijn hoofd. Het is nu donderdag en ik heb eindelijk het gevoel dat ik alles weer onder controle heb. Vandaag nog wat lopende zaken wegwerken, morgen een aantal rapportages - waarvan er 2 al vorige week af hadden moeten zijn - afmaken en dan ben ik weer helemaal bij...

Nog niet eerder heeft het me drie weken gekost om 3 weken vakantie-achterstand weg te werken. Conclusie: geen vakantie meer opnemen? Geen optie.

We zullen doorgaan...

Komkommertijd

Een normale werkdag is meestal goed gevuld - althans, bij mij. Vervelen doe ik me geen seconde! Tot het vakantietijd is, hoewel dat ook wel eens wil variëren.

Op een normale werkdag ben ik om half acht (ongeveer) aanwezig, en ga ik om vier uur (ongeveer) weer naar huis. Dat variëert ook. Het komt regelmatig voor dat ik om kwart voor vijf bijvoorbeeld pas de deur achter me dicht trek.

Zo'n dag bestaat uit het organiseren en registreren van trainingen en trainingsbehoefte, met daarbij ook het financiële proces en het key-userschap van onze electronische Opleidingsomgeving. Grotendeels van achter een computerscherm, met een telefoon binnen handbereik. De e-mails en de telefoontjes vullen het grootste deel van mijn tijd. Tijd voor extra dingen is er niet of nauwelijks.

Onze afdeling bestaat voornamelijk uit mensen die allemaal hun eigen specifieke rol spelen binnen de afdeling. En vaak is iedereen als enige op de hoogte van hoe het precies werkt. Ojee. Daar ligt een risico, werd er vorig jaar gesignaleerd! We mochten collectief niet meer met de trein reizen, in verband met het risico...

Ook ik, als enige met verstand van de financiële kant van de afdeling, behoor tot de risicogroep.

Zoals gezegd, in de vakantietijd wil het wel eens variëren. En dus in plaats van me richting mijn verlof te gaan zitten vervelen, besteed ik mijn tijd aan het fabriceren van Handleidingen. Eentje is er af, al moet deze nog even door iemand worden nagelezen, maar wie heeft daar nou zin in, 118 pagina's lang? De tweede begint ook vorm te krijgen, dat wordt minstens net zo'n boekwerk.

En dan mag ik eindelijk omvallen... Dan mag ik eindelijk weer met de trein.

Hmmm... vakantie-ideetje?

Schrijven

In het verleden, toen ik veel actiever was in Blogland, werd me wel eens verteld dat ik een leuke schrijfstijl had. En waarom ik daar verder niets mee deed?

Schrijven, spelen met woorden op papier, of eigenlijk in deze moderne tijd, spelen met woorden op je computerscherm, het is altijd één van mijn hobby's geweest. In mijn jeugd al.

Zo heb ik nog een schriftje liggen met daarin mijn eerste verhaaltjes, althans de verhaaltjes die ik keurig heb opgeschreven. Ik had er zelfs tekeningen bij gemaakt. Een verhaaltje over een speelkaart, een klavertje acht, dat de wijde wereld in trekt, hoe bedacht ik het.

Met vriendinnen en nichtjes maakte ik op een regenachtige (zondag) middag een eigen krantje. Toen ik eenmaal een beetje Engels had geleerd, had ik al gauw via een Penvrienden organisatie, enkele buitenlandse correspondentievriend(inn)en, in Frankrijk, België, Hong Kong en Athene.

Uiteindelijk heb ik zelfs ooit nog, in de begintijd van de computers, een volwassen verhaal geschreven. Deze ben ik helaas kwijt geraakt, zo jammer. Het speelde in Australië en er kwam een pistool en een misdaad in voor. Verder weet ik het niet meer.

Voor de buurtvereniging maakte ik op gezette tijden een soort van Nieuwsbrief, ik heb tijden meegewerkt aan de schoolkrant op de school van mijn dochters, en heb voor de peuterspeelzaal een liedjesboekje in elkaar gezet.

Toen kwam het bloggen. Van 2006 tot 2008 verschenen er soms dagelijks berichtjes van me, vaak ook vergezeld van een eigen foto of een van het internet geplukte illustratie.

Sinds 2008 is het wat stiller... en toch... af en toe lees ik een leuk boek en denk ik: Dat kan ik toch ook?

Een paar maanden geleden, toen ik eindelijk overstapte op een smartphone, ontdekte ik de site www.Wattpad.com. Daar vind je boeken in allerlei talen, in allerlei genres, en kun je eventueel zelf ook je schrijfsels achterlaten. Er zijn juweeltjes bij. Ze zijn te lezen op je smartphone, of gewoon op de pc (een tablet zou dan handig zijn :)).

Van mijn collega hoorde ik dat er een nederlandse site is waar (beginnende) schrijvers ook een stuk van een boek kunnen achterlaten, http://www.tenpages.com/. Het leuke daar is dat mensen die jouw schrijfsel waarderen, een aandeel kunnen kopen in jouw boek, waardoor je uiteindelijk de kans hebt om jouw boek te laten drukken. Dat ligt natuurlijk aan het aantal aandelen dat je verkoopt. En de aandeelhouders krijgen een deel van de opbrengst.

Wie weet vind je me daar ooit terug.

Er zijn echter 3 belangrijke dingen die ontbreken...
1. Inspiratie
2. Tijd
3. Een goede schrijfplek

Ach, en daarbij... op mijn werk ben ik momenteel (het is tenslotte vakantietijd en dus erg rustig) een handleidingenboek aan het maken. Hier komt ook tekst in voor, maar vooral veel screenprints. En dat is toch eigenlijk ook een boek?